We hebben het er vaak over:
werkdruk, targets, communicatieproblemen, te weinig balans.
Maar wat als de grootste oorzaak van verzuim helemaal niet dáár zit?
Wat als het niets met werk te maken heeft — maar met wat mensen onbewust met zich meedragen?
De strijd die niemand ziet
Iedereen draagt iets mee uit het verleden.
Momenten waarop je je afgewezen voelde.
Ervaringen waarin je leerde dat fouten maken niet mocht.
Of overtuigingen die zijn ontstaan door situaties waarin je je niet goed genoeg voelde.
Die oude gevoelens verdwijnen niet vanzelf.
Ze nestelen zich in je systeem en beïnvloeden hoe je reageert — op feedback, spanning of verandering.
Je brein herkent iets wat lijkt op vroeger,
en klikt direct in de beschermstand:
aanvallen, terugtrekken, pleasen of overcompenseren.
En daar begint de strijd.
Niet tussen mensen,
maar in mensen.
Van innerlijke strijd naar verzuim
Op de werkvloer uit zich dat als stress, irritatie of terughoudendheid.
Mensen doen hun best, maar raken uitgeput.
Ze houden zich in of gaan juist harder lopen om te bewijzen dat ze goed genoeg zijn.
Wat je aan de buitenkant ziet,
is gedrag.
Maar wat eronder zit,
is een gevoel van onveiligheid.
En dat gevoel kost organisaties meer dan ze beseffen.
Niet alleen in ziekteverzuim,
maar in energie, creativiteit en samenwerking.
Want zolang iemand zich niet veilig voelt,
kan die persoon niet volledig aanwezig zijn.
Een deel van de energie gaat op aan overleven — in plaats van aan bijdragen.
Veiligheid als fundament van duurzame inzetbaarheid
Echte duurzame inzetbaarheid begint dus niet bij beleid,
maar bij gevoel.
Bij een cultuur waarin mensen zich veilig voelen met zichzelf én met elkaar.
Zonder oordeel.
Zonder angst om iets verkeerd te zeggen.
Zonder dingen die op de achtergrond blijven sudderen omdat niemand ze durft uit te spreken.
Wanneer die veiligheid groeit,
valt de strijd weg.
En wat daarvoor in de plaats komt,
is vertrouwen, verbinding en eigenaarschap.
Mensen durven weer te zeggen wat ze denken,
staan open voor feedback,
en werken niet meer tegen elkaar — maar met elkaar.
Mijn rol in dit proces
Ik help organisaties precies dát te realiseren.
Niet via standaardtrainingen, maar via bewustwording en verandering op de laag waar gedrag ontstaat:
het onbewuste.
Ik zorg dat mensen elkaar écht zien —
vanuit vertrouwen in zichzelf en in de ander.
En ik leer teams hoe ze die veiligheid zelf kunnen vasthouden,
zodat het niet tijdelijk is,
maar onderdeel wordt van de cultuur.
En dat kan verrassend snel gaan.
Zodra mensen voelen dat ze zichzelf mogen zijn,
verdwijnt de noodzaak om te vechten.
Dan verdwijnt spanning —
en komt potentieel tot leven.
Klaar voor een organisatie waar mensen niet meer hoeven te overleven?
Laten we dan eens vrijblijvend in gesprek gaan.
In één gesprek ontdek je waar onveiligheid in je organisatie zichtbaar wordt in gedrag — en hoe je dat kunt veranderen.
Klik hier voor contact.